De wijsheid van het 'zelf'!

Het is een gewone maandagochtend als mijn dochter naar mij toekomt met de mededeling dat ze nog moe is. Niet zo gek, want ze had er net een weekend op zitten met 3 uitvoeringen van de dansschool waar ze op tap dance les zit. Ook loopt het op school niet lekker. Ze kan goed leren, maar vindt het niet uitdagend genoeg! Ze vindt alles 'makkie kakkie' en als ze de juf vraagt om een moeilijkere les, dan ontvangt ze een antwoord als: "eerst je eigen werk afmaken, dan mag je uitdaging doen".

Gehoor gevend aan haar gevoel bied ik haar aan dat ze ook thuis mag blijven. Mijn dochter vindt dat heel gewoon en beslist daarover zelf.

ZELF? Hoor ik je nu denken? Jazeker, zij beslist zelf. Zij weet op bijna 8-jarige leeftijd haarfijn wat zij voelt en zij weet ook dat ik haar alle ruimte geef om te voelen en haar behoeften te vervullen. Zij maakt daar geen misbruik van, want net zo goed kan klinken: ”nee hoor mam, het lukt wel om naar school te gaan”. Vandaag klonk het vermoeid: “ ik blijf vandaag toch liever thuis mam….(diepe zucht)”

Terwijl ik aan het werk ben in de aansluitende kamer, ligt zij in mijn bed met alle kussens die ze kan vinden te lezen in de Donald Duck. Een paar uur later, vraagt ze of we samen wat gaan eten en daarna duikt ze vol goede zin achter de Rekentuin.

Weer een uur later sluit ze af en vertrekt naar haar kamer waar zij haar luister CD’s opzet en begint aan het opruimen van haar bureautje. Na een gezamenlijk kopje thee en een vers glas sinaasappelsap dat zij voor ons heeft geperst begint ze een bootje te maken, noten te kraken, kurken te bevestigen en uit te proberen wat drijft. Al uitproberend komt ze tot de conclusie dat een halve sinaasappelschil alleen ook blijft drijven.

Ze perst een citroen uit, want ze had gelezen dat ze daarmee geheim schrift kon maken en probeert het uit en het lukt ook nog.

Dat blije koppie en de rust in haar ogen geven mij de zekerheid dat ik een goede beslissing maak als ik haar zelf laat kiezen.

Zij kan dat.

Maar hoe komt het nu dat zij dit ZELF kan doen en hoe komt het dat ik zo vertrouw op haar behoeften en het niet toeschuif aan ‘schoolziek zijn’. Ik bied haar vertrouwen en respecteer haar gevoel en behoeften op elk moment. Ik twijfel niet aan haar en dat is wat zij voelt. Mijn gevoel is haar spiegel en andersom. Dat beseffend is tegelijkertijd de wetenschap dat je op elkaar kunt vertrouwen als je eerlijk bent!

Schoolziek bestaat niet.
Hooguit voelt je kind weerstand voor iets dat op school gebeurt en dat noemen we dan schoolziek. Echter is het altijd iets dat zit in het kind zelf en dat niet door een leerkracht, ouder, of andere begeleider wordt opgemerkt. Zowel het kind als de volwassen begeleider heeft hieruit een les te leren!

De visie die ik heb op duurzaamheid is er één van samen groeien, één van gelijkwaardigheid (is anders dan gelijkwetendheid) en ik noem dat duurzaam opgroeien. Een mooier synoniem voor duurzaam is betrouwbaar.

Een betrouwbaar kind (te vertrouwen kind) krijg je door het kind vertrouwen te schenken en zelf altijd betrouwbaar te zijn in jouw handelen. Dat is anders dan standvastig of structureel opvoeden. Je gevoel kan namelijk per keer verschillen, dus je antwoord of handeling ook. Dat is helemaal niet slecht voor een kind maar biedt juist opening om het te leren om te gaan met verschillende situaties en gevoelsbelevingen van anderen. Wij houden ons voor de gek en zijn totaal niet betrouwbaar als wij structureel vast blijven houden aan een regel of een overtuiging die zo vast zit als een huis en geen ruimte geeft om je natuur te volgen.

En dat geeft dan weer een aanknopingspunt naar natuur en waarom ik dat zo belangrijk vind in het leven van een mens.

Jouw natuur (je gevoel) vertelt je altijd wat voor jouw leven goed is. Ook al herken je het gevoel als vervelend, dan nog is het goed. Het biedt mogelijkheden om jezelf beter te leren kennen en nog meer je natuurlijke talenten te volgen. Natuur buiten doet niets anders.

De madeliefjes sluiten hun bloemblaadjes zodra het te koud of te donker voor ze wordt, ook al is dat midden op de dag als de avond niet invalt. Dit bloemetje volgt direct de natuurwet op.

We kunnen ons afvragen waarom wij die grens steeds overschrijden. We kunnen ons afvragen waarom veel kinderen onze grens overschrijden! 

Sacha Grootenboer, juni 2012