Hoe word je een verantwoorde schoenenvuller?

Opvoeddilemma's tijdens Sinterklaas zorgen voor een hoog uitgave patroon en vaak veel schoencadeaus voor je kind, terwijl eigenlijk een paar bijzondere pakjes de kwaliteit van het geven verhogen! Lees hier meer over hoe je kunt omgaan met de overconsumptie voor kinderen in deze feestmaand.

Eerder schreef ik al de blog - 11 tips voor een rustige Sinterklaastijd - waarin ook al even stond aangestipt hoe je kinderen bewust kunt maken van jouw portemonnee.

Je kunt met kinderen best afspraken maken over hoe vaak ze hun schoen kunnen zetten. Handig is om met kinderen van tevoren te overleggen dat Sinterklaas voor alle kinderen cadeautjes heeft, maar dat ook Sinterklaas de inhoud van zijn portemonnee of pinpas wil verdelen over alle kinderen. Dus zet je vaak je schoen dan krijg je vaak kleine dingen of soms zelfs niets. Zet je één of twee keer per week je schoen dan maak je kans op een echt cadeautje.

En dat echte cadeautje kan iets heel kleins zijn, toch verantwoord, en variëren van een uitje samen, een patatje bij de snackbar, iets wat je kind toch al nodig heeft tot een handig hebbedingetje waar het kind altijd iets aan heeft. In de twee weken die volgen kun je, als je voor de laatste keuze gaat, rond de tien Euro de schoen dan verantwoord vullen.

Ik herken ook direct de volgende vraag: "maar wat als een vriendje vaker zijn schoen mag zetten, of de kinderen in de klas mijn kind pesten, omdat Sint maar één keer kwam deze week? Dan lijkt het net alsof een vriendje door Sint aardiger wordt gevonden dan mijn kind".

Dit is nu precies de angst van veel ouders, die er ook voor zorgt dat we kinderen blijven geven. Gek genoeg als het kind door het jaar heen iets nodig heeft, zeggen veel ouders ook "vraag dat maar aan Sinterklaas", maar als het zover is schrikken we van de lijst met wensen die uit de schoen tevoorschijn komt en proberen we het kind weer te temperen in zijn enthousiasme. Daarom kan de periode rond Sinterklaas altijd een heus opvoeddilemma worden.

Uit ervaring merk ik dat als je eerlijk tegen je kind bent en uitlegt hoe je dingen ook kunt zien, begrip er altijd is. Bovendien kun je het ook heel erg intern houden. Hoe we doen en wat we geven wordt grotendeels bepaald door de buitenwereld. Natuurlijk worden kinderen uitgelokt op school te vertellen over hun gekregen cadeaus, maar ik heb er (nadat ik met mijn oudste, dergelijke taferelen ook had meegemaakt) voor gekozen bij de andere kinderen te vertellen dat Sinterklaas een verhaal is, een toneelstuk, een mythe, zoals je wilt, en dat Sinterklaas alleen bij binnenkomst pepernoten en snoepgoed weggeeft, maar de rest van de tijd de financiële hulp van de ouders zelf krijgt.

Het gevolg was dat de kinderen altijd begrepen dat de ouders van het vriendje zoveel in de schoen stopten, en het niets vertelde over hoe aardig Sinterklaas hen vond.

Het heeft bij ons prima gewerkt. Ik geloof ook dat het voor elke ouder de dilemma's rond Sint kan oplossen. Sinterklaas blijft namelijk bestaan. Als is het alleen maar omdat het geschiedenis is, en een vrolijk volksfeest. Maar dat is precies wat het moet blijven. En ook precies waar het kind van mag blijven genieten!

Het is de commercie die er een economische kans in zag en het heeft gemaakt tot een groot 'geeffestijn', waar menigeen de financiële middelen niet voor heeft. Daardoor ontstaat er ongelijkheid in de hoofden van kinderen. De Pietenstrijd van de afgelopen jaren werd stevig gevoerd, maar de ongelijkheid in onze samenleving ontstaat nu niet doordat Piet niet zwart, maar nu ineens blauw moet zijn, maar door de gekmakende marketing rondom dit oorspronkelijk goedbedoelde kinderfeest.

Alhoewel Sint Nicolaas vroeger een heilige was die ijverige leerlingen beloonde en luie leerlingen vermaande, liep deze ceremonie samen met het Kinderbisschopsspel. Zo ontstond dat geld werd gegeven aan arme kinderen, in de middeleeuwen bekostigd door de kerken. In de afgelopen eeuwen is Sinterklaas van een beschermheilige van de kinderen, via een boeman en hardhandige pedagoog, veranderd naar een folkloristische kindervriend die samen met zijn helpers (Pieten) kinderen blij maakt*.

De vraag is: met wat maken we kinderen blij? Worden kinderen gelukkigere en mooiere mensen als er stapels cadeaus worden gegeven? Als ze elke dag hun schoen mogen zetten en er altijd wat in zit? Of worden ze gelukkig, als ze weten dat er keuzes zijn in het leven? Dat je leert van de dingen en andere mensen om je heen, situaties die gebeuren? Maak je een kind dan niet gewoon tot een bewust wezen dat leert over het leven en zijn medemens?

Dus hoe je een verantwoorde schoenenvuller wordt? Misschien kun je naar aanleiding van bovenstaande makkelijker een keuze maken. Durf jij het aan een geheim aan je kind te onthullen en daarmee, binnen je gezin, naar een verantwoord consumentenpatroon te werken? Dat zowel jezelf als onze wereld een stuk vooruit helpt? Dat je kind bewust maakt van onze toekomst?
En durf jij je kind slechts enkele dingen te geven met een zelfverzekerd gevoel? Dingen waar je kind echt iets aan heeft en die bijdragen aan zijn ontwikkeling? Als je uit een veelheid aan aanbod een verantwoorde keuze kunt maken, dan is het al bij voorbaat geslaagd.

Ik gun je een gezellige Sinterklaastijd met vooral heel veel plezier samen!

*uit Wikipedia