Ik denk er nog even over na!

De afgelopen week besprak ik mijn visie op opgroeien met een andere moeder. Tijdens mijn verhaal besefte ik mij weer heel goed voor wie OpzijnPlek bedoeld is en vooral waarom. Nog geen 5 minuten na dat gesprek liep ik naar buiten om mijn dochter uit school te halen. Ik loop haar meestal even tegemoet, dat vindt ze gezellig. Met een rood hoofd en een brede lach op haar gezicht komt ze aanrijden op haar net gescoorde Longboard. "Mam, mam, het is me gelukt, ik kan de bocht om", roept ze al van ver!

Het is twee weken eerder als ik samen met haar naar Leiden fiets op zoek naar de felbegeerde Longboard. Ik had de schuur opgeruimd en besefte me dat ze uit veel speelgoed was gegroeid. Op mijn vraag wat ze deze zomer voor buitenspeelgoed wilde hebben antwoord ze direct dat dat toch echt een Longboard moest zijn. Ik weet dat het dan ook zo is. Ze vraagt nergens om, heeft plezier met het geven van eten aan de schapen het zoeken van een kippenei en het vangen van kikkervisjes. Daarnaast schildert ze graag of leest ze.

We komen aan bij een gespecialiseerde skateshop en laten ons informeren. Omdat ze pas later die week nieuwe voorraad zouden krijgen gingen we verder op pad. Een beetje teleurgesteld over de prijzen waren we wel. Zonder een doel, zagen we ineens een andere skateshop met een Longboard in de etalage, die mijn dochter wel aanstond. Ik had haar een bedrag beloofd en zelf zou ze de rest erbij leggen. Al rekenend staat ze voor de deur, loopt naar binnen en vraagt de meneer in de winkel of dat een 'goede' is. In haar hoofd de kennis opgeslagen die ze bij de eerdere skateshop had opgedaan. De meneer richt zich naar mij en begint een heel verhaal. Ik vertel de meneer dat hij het uit mag leggen aan mijn dochter, omdat het voor haar bedoeld is. Natuurlijk luister ik aan de zijlijn mee, maar altijd ongemerkt.

De meneer weet even niet wat hij ermee aan moet en vervolgens begint hij dan toch maar zijn verhaal af te steken aan mijn dochter. Zodra het op geld aankomt, kijkt hij mij weer aan. Ik draai me quasie om alsof ik zijn blik niet had opgemerkt.

"Nou", zegt mijn dochter. "ik vind het wel een goede denk ik, maar ik vind het lastig om direct te beslissen, dus ik denk er nog even over na". We lopen de deur uit en laten een verblufte man achter. Intussen lunchen we even ergens en tijdens de lunch vertelt mijn dochter mij haar afwegingen. Wachten op de duurdere eerder gespotte Longboard of deze longboard gaan halen die toch wel een stuk goedkoper was, en ook van goede kwaliteit.

"Mam, ik neem die we net hebben gezien. Ik weet zeker dat ik een Longboard wil, maar als ik nou later heel goed wordt, kan ik altijd nog die duurdere en betere kopen" Ik geef haar een high five en zeg dat ik het mooi vind dat ze er zo over heeft nagedacht en wens haar succes met haar keuze! We lopen terug naar de winkel, waar mijn dochter haar portemonnee uit haar jaszak haalt en de meneer betaalt! We bedanken hem voor zijn uitleg en service en fietsen naar huis.

Sinds die dag is ze elke dag bezig met oefenen op haar Longboard. Een grote lach op haar gezicht!

Ik ben blij dat ik haar weer heb laten zien dat haar eigen ontdekking en oordeel belangrijk is voor haar eigen groei. Ik hoop dat meer kinderen die kans krijgen en wij volwassenen de aandacht gaan verleggen van opvoeden naar geloof in de kracht van het kind!