Ontvang waardevolle tips over spelen, speelgoed en opgroeien met je kind. Blijf op de hoogte over nieuws in onze webwinkel en onze winkel in Noordwolde (Fr). Schrijf je in voor een avontuurlijke nieuwsbrief!

Ontvang de laatste updates, nieuws en aanbiedingen via email

Abonneer
  • Lorem ipsum

Overtuigingen de deur uit!

1 Jun 2015
door Sacha Grootenboer

Elke dag worden we om ons heen geconfronteerd met heel veel overtuigingen:
'Het is koud, doe je jas aan anders word je verkouden',
'Zodra hij weer iets fout doet, geef ik hem een flinke straf, dat zal hem leren',
'kinderen moeten buiten spelen, dat is gezond', of
'je moet je bord leeg eten, laten staan is onbeleefd'....
We kunnen er met zijn allen vast een heleboel opnoemen.

Ik loop regelmatig in de winter naar buiten zonder jas en ben nooit verkouden en kinderen voelen haarfijn aan of ze een jas nodig hebben of niet. Straffen zorgt doorgaans voor gedrag dat we juist niet willen zien en buiten spelen is inderdaad gezond, maar een dagje of zelfs een paar dagen veel binnen zijn, kan echt geen kwaad en biedt ook mogelijkheden en rust. Een kind voelt zelf wat het nodig heeft. En ja,' je bord leeg eten', dat is er één die ik zelf vroeger ook altijd hoorde. Maar onbeleefd is het zeker niet. Het is veel onbeleefder om je bord leeg te eten terwijl je vol zit, jezelf dus overeet, of als je iets eet dat je niet zo lekker vindt. Je spreekt dan letterlijk je gevoel tegen, om door te eten om de lieve vrede. Je gaat voor jezelf dan te ver, je zorgt dan niet meer voor jezelf.

De laatste die ik steeds hoor is: "een electrische fiets is voor luie mensen", en inmiddels hoor ik ook geluiden dat mensen die electrisch rijden geen oog hebben voor hun mede weggebruikers, de weg opeisen en nog veel meer.

Tja, sinds 1,5 jaar ben ik dus nu super lui. Ik rijd een electrische fiets en ben meer buiten dan ooit. De kleinste boodschappen zelfs 10-12 kilometer verderop doe ik heerlijk op de fiets. Ik bespaar benzine, ik bespaar parkeergeld, ik bespaar het milieu, ik bespaar veel wachten voor stoplichten en bovenal spaar ik mezelf. 

Want ik kom verder in de zelfde tijd, mijn conditie gaat met stappen vooruit omdat ik eerder de fiets pak dan voorheen en mijn gevoel van rust en vrijheid wordt groter hetgeen mijn welbevinden bevordert. 

Ik rijd regelmatig flink door, rijd ook regelmatig rustig door straten, langs weilanden, genietend van de natuur om mij heen, laat keurig iedereen van rechts voorgaan, stop voor voetgangers en anticipeer op mijn medeweggebruikers.

Sinds mijn ervaring met de electrische fiets, heeft mijn man nu ook zijn fiets naar electrisch rijden omgebouwd. Samen fietsen we vaker, verder en gelijk op. De auto rijdt minder en we vinden de buitenlucht heerlijk. 

We hadden alleen een klein probleempje. Onze dochter moesten we steeds vooruit duwen, want die kon ons tempo op een gewone kinderfiets niet bijhouden.
Dus pakten we als we met zijn drieën waren toch de auto vaker dan ons lief was.

Ze gaat in september naar de middelbare school, haar fiets werd te klein, dus.... we hebben nu ook een luie tien jarige die een elektrische fiets van ons heeft gekregen. We vonden een in perfecte staat tweedehands elektrische fiets, vast niet geheel toevallig in haar lievelingskleur blauw.

Apetrots reed ze dit weekend haar proefrit. Breeduit lachend kwam ze terug. Ze twijfelde ineens bij mijn vraag of dit haar nieuwe fiets werd. "Mam, is het niet een beetje vreemd, ik op een elektrische fiets? Gewoon fietsen gaat ook hoor", zegt ze.

"Inderdaad, zeg ik, het is niet een beetje vreemd. Het is juist heel vreemd als je niet met ons mee kunt omdat we te hard en te ver gaan, het is vreemd als je daar niet van kunt en wilt gaan genieten. en het is nog vreemder als jij je aantrekt wat een ander van je vind. Want iedereen vindt altijd wel iets van jou of van iets. En zeker van je elektrische fiets :-)"
Dit alles zei ik een beetje ironisch met een lach op mijn gezicht. Ze keek me aan en zei, "Ha, heerlijk, nu kan ik lekker even makkelijk fietsen naar paardrijles of toneel en hoef je me niet steeds te brengen omdat het teveel tijd kost, te ver is en nu kan ik ook naar papa fietsen 20 kilometer verderop, dat wordt een makkie en hoef ik niet in de bus, want dat vind ik zo vreselijk!"

Dit kwam er in één adem uit en wij twijfelen geen moment dat we een luie dochter krijgen. Ze is vaak buiten, altijd in beweging, actief en gemotiveerd om te ontdekken. Deze fiets maakt haar wereld groter, ruimer, makkelijker bereikbaar en in onze ogen ook veiliger. 

Een staaltje Omdenken en weten dat overtuigingen ons slechts vast houden in plaats van verder brengen!

Reacties
Sacha Grootenboer
10 Apr 2015
Hallo Sarah,

Wat een mooie vraag. Ja wij hebben een televisie, wel een hele kleine hoor!
Toen mijn jongens van nu 16 en 22 jong waren hadden we een grote televisie. Daarna een tijdje geen televisie en sinds een jaar of 5 weer eentje maar dan een kleintje.

Ze keken gewoon een film, of naar kinderprogramma's of natuurprogramma's.
Nu nog steeds, maar doordat ik ze altijd heb geleerd dat er zoveel meer te zien is dan alleen een televisie hebben ze denk ik een brede interesse gekregen.

Mijn dochter van nu 10, komt regelmatig met rode wangen van buiten naar binnen. Uitgespeeld en vraagt dan of ze de TV mag aanzetten voor Klokhuis of of ze even de Ipad mag. En ik zeg nooit nee.

IK geloof ook dat nee zeggen niet helpt. Dan zorg je juist dat er een verlangen blijft bestaan naar iets wat het kind graag wilt. Ik geloof dat een breed aanbod geven van mogelijkheden die er zijn, door zelf het goede voorbeeld te zijn, beter werkt.

Interessante discussie en ik zal er eens goed over nadenken hoe ik dat precies deed en aan mijn kinderen meegaf en ga er dan een blog over schrijven!

Dank je wel!
Sarah de Crom
2 Apr 2015
Beste Sacha,

ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe jullie met televisie kijken omgaan.
Hebben jullie een televisie? Kijken jullie zelf televisie en/of jullie kinderen?

Hartelijke groet, Sarah de Crom
Laat een reactie achter